8 жил

2хон хоногт
2011.09.05

урд орой нь хэрвээ түрүүлүүл... гэхээр н түрүүлцын биш.. зүгээр угаасаа түрүүлнэ гээд бодцон байсын.. мундаг байсанлдаа манай хэд.. бас азтай ч байсан.. ялах хүмүүс чэн цаанаа л ондоо байдым байшд.. өмнөх өдөр н гурван халбага пийв залгичаад өглөө өвдөх толгойныхоо өвчинг дарах гэж аспирин уусан ч тэр ондоо байдал нь байж л байдын байшд.. тэгсэн яасан гэсэн зүгээр нэг халбага пийв уусын биш огтоос бодоогүй.. бишээ туршилтанд орно гэж төсөөлөөгүй явжийгаад зад авхууллаашд.. би юушдээ намайг туршихад дургүй гэж түрүүн хэллүү яалаа гэж хүртэл хэлж үзлээшд.. еөөр таг гүрийчихээр яаж эвтэйхэн энэ байдлаас гарахаа бодохоос цааш нь гүнзийгүүрүүлж бодох ухаан байгаагүйм л.. гэхдээ уул нь хальт завсарлага аван бодох хугацаа өөртөө олговшд нойл орох нэрийдлээр.. давсаг бол тэгж ихээр чинэрээгүй байсын.. тэгээд бодлоо.. юу л болоод байнадаа.. яавал хэнийг ч муулахгүй эндээс гарахуу энээ тэрээ.. буцаж очоод яахаа л бодлоошд.. тэгсэн түм буман хинт өгөөд байхад ойлгох ухаангүй.. тиймээ тийм.. би өшөө жоохон бодсон бол олчих байсы.. гэхдээ л сэргэлэн биш л байна л даа.. арга ч үгүй..

8 жилийн өмнө ийм юм сараачиж суухдаа.. хөөрхөн хүүг минь төрүүлж өгч надтай хамт амьдралыг туулах хүнтэйгээ учирсанаа гүйцэд ойгоогүй явжээ.. бүх зүйл сайхан байнаа..

баярлалаа блог минь..

гарчиггүй

13 жилийн өмнө томдсон цамцныхаа хормойг өмдөндөө чихсэн томдсон бакалтай тагтай модон авдар үүрсэн харах царайнаасаа одооныхоор бол таг хөдөөний орк царайтай баагий улаанбаатарт ирж байлаа.. одоо юу өөрчлөгдсөнг хэлж мэдэхгүйм.. сайхан царай зүстэй болоод өөртэй минь адилхан хөдөөнөөс орж ирсэн гаруудыг хөдөөний оркоор нь дуудаж энтр болсонгүй.. хүмүүсийн хандлага их сонин болчихжээ.. бүх зүйлсийг гаднах өгнө үзэмжээр үнэ ханшаар дүгнэх болж.. болж ч гэж угаасаа ч ийм байсан билүү.. би л гэж гэнэн сайхан сэтгэлээр хүмүүс юмсыг үзэмжээр дүгнэдэггүй гэж боддог байсан юм болов уу хэхэ.... унаж яваа машин өмссөн хувцас барьсан утасны үнэ ханшаар фээсбүүкт олон лайктай постоор, бусдад туслаад ч байгаамуу өөрийгөө рекламдаад ч байгаамуу.. хэлбэр хөөгсөд үй түмээрээ.. бусдыгаа орк малаар нь дуудаж харааж ерөөж бүх зүйлсийг хараар будаж таашаал авагдсад мөн л үй түмээр..

ок

амьдралдаа харамсах зүйл олныг хийсэн.. энэ удаад өөртөө итгэж ядах юм.. юу ч гэмээр юмб.. хуучин мэдрэмж.. дурлах хайрлах гэж нэрлэж байсан тэр мэдрэмж.. гэхдээ явна гэхээр нь мэдрэх юм.. хэзээ ч хэн ч уншихгүй бодлынхоо мухарт өөрөөсөө хүртэл нуугаад хадгалчихсан хирнээ мартчихсан эндүүрсэн тэр мэдрэмж.. илэрхийлэх гэхээр энэ үнэн гэдэгт өөртөө хүртэл эргэлзэж байж түүнд итгүүлж дөнгөх гэж үү..

Наадам

Өглөө ажилдаа ирэх замдаа төрсөн санаануудаа өдөр нь зав зайгаараа блогдоо буулгачихдаг юм.. ойрд блогоо ч мартаж тэр хирээр элдэв санаанууд минь надаас зугтчихсан бололтой.. хуучний нэг тийм эрч хүчтэй хэлэх үгтэй тэр байдалдаа эргэн орохоор шийдлээ.. өндөөрөөс эхлэн өглөө бүр блогдоо нэг бичлэг нэмсүгэй..

гарчигтайгаа хамаагүй юм болчихвуу хаха..

salhi

Жижкен зорлиготой болсон харах өнцөг жоохон томорснуу яасан.. юм бүхнээс муу муухайг гэцүү хөтүүг шаналал гунигийг цөхрөл ганцаардлыг анзаардаг байснаа больчихож.. хүссэн бүхнийхээ ард гарахад хоногийн 24 цаг хэтэрхий бага юмдаа..

Харуусахгүй

Өнгөрсөнд харуусахгүй ээ гэж.. ирээгүй ирээдүйг зөгнөхгүй.. дуусах амьдралыг зүхэхгүй.. гарсан жил орсон жилийн тооцоог бодож шаналахгүй.. ирэх нь тодорхой үхлийг баяртайгаар угтаж үйл нь ирсэн гуниглалыг үлдэн хөөж.. энээ тэрээ.. би ч яахав үхэх нь тод.. ирэх жил үгүй бол энэ жилдээ багтчиж мэднэ.. маргааш юу болохыг хэн ч үл таана.. харин бидний мэдэх тооллын дагуу явах он цаг гээч учир нь ойлгогдох зүйлс өнгөрөх /удах/ тусам.. эргээд өнөөх уйтгартай шанлалтай зүхмээр гуингтай гаслантай амьдралд хорогдох юмдаа.. гэнэт л нэг өдөр өөрт нь хайртай бүхнийг орхиод одно гэхээр.. араас нь уйлж гансрах нь асар цөөхөн байгаасай гэж хүсэхийм.. одоохондоо бол гарын арван хуруунд багтаж мэднэ.. гэвч цаг өнгөрөх тусам нэмэгдсээр.. энэ тоо хойдын удирдагчийн оршуулганд ирэгсэдээс ч олон болж мэднэ.. ямар ч байсан майкл жэксонг бол гүйцэхгүйгээ мэджийн гэсс :р.. өнгөрсөнд харуусахгүй гэчээд ганц зүйлд харуусах юм.. бусдыг хайрлах маань ч яахав.. бусдад хайруулах маань харамсмаар ч үйлдэл юмуу.. хадуурна гэхэд хачин ихээр хадуурлаадаа.. ирэх оны тухай эрэгцүүлэлдээ өнгөрсөн онд хийсэн бүтээсэн сөнөөсөн устгасан зүйлдээ харамсахгүй л гэх санаатай байсым уг нь.. өнгөрснөө харж амьдрах нэгэн биш байхсандаа л гэж боддым.. бусад нь ч дүүрч..

Бөөгийн домог

Номонд ухаангүй дуртай нэг бариад суухаараа бүхнийг мартаад уншчихдаг юм.. гэхдээ сүүлийн жилүүдэд зөвхөн мэргэжлийн номнууд эсхүл түүхийн номнууд.. эсвэл намтарууд л уншсаар байгаад уран зохиолын номноос ернь бараг хөндийрсөн байсан гэхэд болно.. уран зохиолын номноос шинэ мэдрэмж шинэ төсөөлөл олж авдаг ч илүү бодит ертөнцтэй хутгалдсаар тийм мэдрэмжийг ямар байдгийг бараг л мартаж орхиж.. харин энэ зун тун санаандгүй байдлаар аюурзанын бөөгийн домог уншсан юм.. аюурзанад ер нь бол нээх дуртай биш.. мэдээж монголд байгаа зохиолчдоос хамгийн мундаг нь ч гэлээ нэг л хиймэл бусдын санааг өөриймсүүлж бичдэг юм шиг санагдаад байдаг байсан юм.. би уран зохиол судлаач шүүмжлэгч биш.. орчуулагч ч биш.. орчуулгын ном зохиолууд ер нь бол сүүлийн үед огт хараагүй.. хүүхэд байхдаа уншсан хэдэн дүрүүд хэдэн төсөөлөлүүд дотроо л эргэлдэж байдаг хүн л дээ.. тийм учраас тэрийгээ нээх бусдад гаргаж хэлж байгаагүй.. мэдээж монголд бараг хамгийн их уншигчтай мундаг хүнийг би сэтгэлгээний хуулбарлагч гэж дүгнэж чадах хүн биш бодож байгаадаа ч өөрөө бараг итгэхгүй.. зүгээр л надад энэ мэдрэмж энэ төсөөлөл төрж байсым шиг санагддаг байх гэж л боддог байсан хэрэг..мэдээж би цоо шинэ мэдрэмжийг аюурзанаас шаардах нь өөрөө утгагүй байх.. эсвэл би зүгээр л андуурдаг байх.. мэдээж тэр бол гйахалтай мундаг зохиолч гэдгийг нь хүлээн зөвшөөрнө.. харин түүний цувралууд бол мэдээж гайхалтай бүтээлүүд гэхдээ тэнд аюурзана үнэртдэггүй.. тийм учраас бусдын бичсэнийг бодолийг дамжуулахдаа маш сайн хүн л гэж бодож байсан.. байсан гээд байгаа нь бөөгийн домгоос би хүсээд байсан аюурзаныг мэдэрсэн.. өмнө нь мухар сүсэг сурталчилсан байж магадгүй гэж бодож байсан тул нэрнээс нь айгаад барьж зүрхлэхгүй байсан юм.. хэрвээ миний бодож байсан шиг зүгээр л нэг мухар сүсгийн шинж чанартай зохиол байсан бол (энэ тийм шинжгүй гэсэн үг биш шүү) урам минь бүр л хугарах байх гэсэн эмээлтээс болсон хэрэг байх.

нээх урт оршил биччихлээ.. бараг хэлэх гэсэн санаагаа хэлчихсэн тул цааш нь үгргэлжлүүлээд байх ч шаардлага алга ч юмуу.. ер нь бол миний хэлэх гэсэн зүйл бол үгийн сонголтууд гоё чамин гэдэгтээ биш.. элдэв бодол эрэгцүүлэлдээ биш, тайлахад бэрх оньсого таавараар дүүрэн байдагтаа ч биш.. хариултгүй асуултаар дүүрэн байдагтаа ч биш.. уншигч надад зүгээр л чөлөөтэй нисэх орон зайг хангалттай гаргаад өгчихсөн юм шиг санагдсан.. тиймээ тэр бол миний сүүлийн хэдэн жил уншсан номнууд дундаас хамгийн их төсөөлөн бодох чадвар шаардсан ном байсан.. уран зохиолын ном тийм л байж амттай болж дараа дараагийн хуудсийг эргүүлэх урам зориг өгдөг юм шиг санагддаг.. 

тэнд би цоожтой өрөөнөөс нисэж гарч хүссэн газартаа очих боломжтойг мэдэрч өөрөө тэгж дүүлж байна гэж төсөөлж.. тэнгэрт очиж... эсвэл өөр тосгон гэртээ орон дээрээ хэвтэж байга хүний гэрт нь биеээрээ очилгүй өөр байдлаар очиж эмчлэх гээд л.. хэзээ ч бусдаас тийм санаа төрхөөргүй мэт мэдрэмжүүдийг.. бас урьд нь мээрч байгаагүй мэдрэмжүүд.. цоо шинэ төсөөлөх орон зайг олж харсан.. тиймээс би энэ номыг үйл явдал бүрээр нь энд бичиж ямар нэгэн алдаа дутагдалыг логик дэс дараалалыг шүүх гэж биш.. эсвэл үгийн ганган чамин сонголтод нь бялуурах гэж биш.. аюурзаныг хаана ч байхгүй мундаг зохиолч юм гэж магтах гэж биш.. зүгээр л ойрд надад мэдрэгдээгүй шинэ төсөөлөлийг авчирсан учраас дахиад л дахиад л уншаад баймаар тэр бүртээ цоо шинэ төсөөлөл фантазиар өөрийгөө дүүргэх боломжийг олгодог гоё зохиол гэж бодсондоо л ийнхүү сараачив.

эцэст нь энэ бол жинхэнэ аюурзана мөн эсэхийг би мэдэхгүй гэхдээ ямар ч байсан тэндээс өөр нэгэн достоевский эсвэл лэрмонтов булгаков гэх мэт нөхдүүд үнэртээгүй учраас л түүний энэ зохиолд л би дуртай.. өнөөдөр би яг долоо дахиа уншиж дуусгалаа хэхэ..