гарчиггүй

13 жилийн өмнө томдсон цамцныхаа хормойг өмдөндөө чихсэн томдсон бакалтай тагтай модон авдар үүрсэн харах царайнаасаа одооныхоор бол таг хөдөөний орк царайтай баагий улаанбаатарт ирж байлаа.. одоо юу өөрчлөгдсөнг хэлж мэдэхгүйм.. сайхан царай зүстэй болоод өөртэй минь адилхан хөдөөнөөс орж ирсэн гаруудыг хөдөөний оркоор нь дуудаж энтр болсонгүй.. хүмүүсийн хандлага их сонин болчихжээ.. бүх зүйлсийг гаднах өгнө үзэмжээр үнэ ханшаар дүгнэх болж.. болж ч гэж угаасаа ч ийм байсан билүү.. би л гэж гэнэн сайхан сэтгэлээр хүмүүс юмсыг үзэмжээр дүгнэдэггүй гэж боддог байсан юм болов уу хэхэ.... унаж яваа машин өмссөн хувцас барьсан утасны үнэ ханшаар фээсбүүкт олон лайктай постоор, бусдад туслаад ч байгаамуу өөрийгөө рекламдаад ч байгаамуу.. хэлбэр хөөгсөд үй түмээрээ.. бусдыгаа орк малаар нь дуудаж харааж ерөөж бүх зүйлсийг хараар будаж таашаал авагдсад мөн л үй түмээр..

ок

амьдралдаа харамсах зүйл олныг хийсэн.. энэ удаад өөртөө итгэж ядах юм.. юу ч гэмээр юмб.. хуучин мэдрэмж.. дурлах хайрлах гэж нэрлэж байсан тэр мэдрэмж.. гэхдээ явна гэхээр нь мэдрэх юм.. хэзээ ч хэн ч уншихгүй бодлынхоо мухарт өөрөөсөө хүртэл нуугаад хадгалчихсан хирнээ мартчихсан эндүүрсэн тэр мэдрэмж.. илэрхийлэх гэхээр энэ үнэн гэдэгт өөртөө хүртэл эргэлзэж байж түүнд итгүүлж дөнгөх гэж үү..